بلاگ

02 1396

ســفالگری دوره ایلخانیان

در اوایل سده هفتم هجری حملات وحشیانه مغولان ، بسیاری از شهر ها و مراكز سیاسی و هنری را به ویرانی كشاند و به این ترتیب به جز معدود كارگاههای سفالگری چون كاشان كه فعالیت نسبی داشتند ، بقیه یا منهدم گردیده ویا از فعالیت باز استادند ، ولی به تدریج حكمرانان مغول تحت تاثیر فرهنگ ، تمدن و هنر ایران زمین كهنسال قرار گرفتند و با پذیرش دین اسلام به تشویق هنرمندان در رشته های گوناگون هنری پرداختند .
تجدید فعالیت هـنری و معماری در این زمان تقریبا با تاسیس سلسله ایلخانی به وسیله هلاكو آغاز گردید و شهر هایی ، چون مراغه ، تبریز و سلطانیه مركز تجمع هنرمندان شد .
در اوایل سده هشتم هجری با شروع صدارات خواجه رشید الدین فضل الله تحول چشمگیری در خلق آثار هنری ، مانند نقاشی و كاشیكاری بوجود آمد . 
در اواخر سده هفتم و اوایل سده هشتم هجری مراكز سفالسازی جدیدی در نقاط مختلف شروع به فعالیت نمودند كه از آنت میان میتوان تخت سلیمان آذربایجان ، كرمان ، ورامین ، ری ، سلطان آباد (اراك فعلی) و گرگان را نام برد .
ظروف سفالین دوره ایلخانی متنوع و در كارگاههای متعددی ساخته و پرداخته شده است ؛از جمله سفالینه كاشان ، كرمان ، جرجان ، سلطان آباد ، تخت سلیمان و سفالینه محلی .
سفالینه های یاد شده عموما به شكل ظروف سفالینی به شیوه یكرنگ ، زرین نام ، مینایی ، نقش كنده ، یكرنگ لاجوردی ساخته شده است . و بسیاری از آنان دارای تزئینات بسیار زیبا با نقوش گیاهی ، انسانی ، پرندگان (سیمرغ ، اژدها) و هندسی بوده كه به اشكال كاسه ، بشقاب ، پیاله ، خمره و دیگر ظروف ساخته می شده است .